De wedstrijd «De Geboorte van de Hermitage» wordt naar aanleiding van de viering van het 250-jarig bestaan van de Hermitage in 2014 gehouden, en is gewijd aan de lopende tentoonstelling «De Hermitage en Hare Keizerlijke Grootsheid».
Doel van de wedstrijd
het ontwikkelen van de creatieve vaardigheden van kinderen, het verdiepen van de samenwerking op het gebied van internationale en intermuseale samenwerking inzake educatieve- en- vrijwilligersprogramma’s voor de jeugd.
Taken van de wedstrijd:
- Het ontdekken en ondersteunen van creatief getalenteerde kinderen.
- Het opwekken van interesse bij de jongere generatie voor kunst en geschiedenis.
- Het aanleren van het gebruik van informatiebronnen.
- Het aanwenden van de aandacht van kinderen en de jeugd naar de geschiedenis en tradities van de Hermitage.
- Het betrekken van kinderen en de jeugd bij de viering van het 250-jarige jubileum van de Hermitage.
Regelement
Duur van de wedstrijd:
7 december 2014 tot 31 maart 2015.
Inzendingen worden geaccepteerd voor de categorieën:
- Computertekeningen- en- graphics.
- Multimediavoorstellingen (PowerPoint etc.).
- Flash- en- Gifanimaties.
- Video.
Bij de inzending moet de volgende informatie worden ingeleverd: de naam van de inzending, de naam en voornaam van de maker, leeftijd, onderwijsinstelling (nummer van de groep of klas), stad en land. In de folder met de inzending moeten klas en school, naam en achternaam van de docent, en contactgegevens (e-mail, telefoonnummer) worden aangegeven.
Vereisten voor inzendingen:
- Inzendingen van een grafische aard worden geaccepteerd in de volgende formaten: jpg, gif, bmp. De grootte van het bestand moet niet groter zijn dan 1MB.
- Multimediavoorstellingen moeten niet langer dan 10 slides zijn.
- De lengte van een animatie of filmpje mag niet langer dan een minuut zijn.
Het is noodzakelijk om de source code van de inzending(in een psd, fla, ppt, pptx, pdn of soortgelijk bestand) aan te geven. Elke inzending moet geleverd worden in een aparte folder (rar of zip). De naam van de folder moet bestaan uit je achternaam en naam. In de folder met de inzending moet een document, «annotatie.txt», waarin school, klas, e-mailadres, telefoonnummer, naam en achternaam van de docent en het nummer van de werkgroep van de instantie waar computercursussen zijn gevolgd, worden aangegeven. In de naam van de file van de inzending moeten de achternaam, naam en leeftijd van de deelnemer, het nummer van de klas of groep, en de naam van de inzending aangegeven staan, bijvoorbeeld Kotov Ivan — Dertien jaar — KO115 — Hermitage.bmp. Onderaan de inzending moeten de naam en achternaam van de deelnemer worden aangegeven.
Duur van de ontvangstperiode:
Tot 28 februari 2015.
De ontvangst van inzendingen gaat via de elektronische post: pobeda@znaem.org, hermitage.competition@gmail.com, en ook via de Academia, tel. +7 612-11-22, en het kantoor van de Vrijwilligersdienst, tel. +7 (812) 710-98-76.
Bekendmaking van de resultaten van de wedstrijd:
De juri bepaalt de winnaars van de wedstrijd tot 20 maart 2015.
De beste inzendingen zullen worden gepresenteerd op displays in de zalen van de Hermitage, en de winnaars zullen worden beloond.
Thema’s van de wedstrijd
1. De geschiedenis van de gebouwen en architectuur van de Hermitage. De verloren appartementen van het Winterpaleis.
Aan de deelnemers wordt voorgelegd om een compositie te maken, die het interieur van het museum weergeeft, of om te vertellen over de etappes van de bouw en ontwikkeling van de architectonische structuur van het museumcomplex en de etappes van de vorming van de paleisinterieurs te onderzoeken. Het is mogelijk om de geschiedenis van het verschijnen van de Hermitages weer te geven, het leven van het eerste museumpaviljon met de hefvloer te animeren, en om verschillende Hermitages in Rusland en in het buitenland te vergelijken.
2. Het tijdperk van de Verlichting: de grote Verlichtingsdenkers en adviseurs van Catharina de Tweede.
In Rusland neemt het tijdperk van de Verlichting voornamelijk de tweede helft van de achttiende eeuw in. In deze periode verschenen de Universiteit van Moskou, de Openbare Bibliotheek, Academieën der Kunsten, het gebruik van Russisch voor het opvoeren van komedies en tragedieën in het theater, het Theater van de Hermitage, het Bolsjoj (Kamennij) Theater, en nieuwe uitgeverijen. De grootste bijdrage aan de Russische Verlichting behoort toe aan Catharina de Grote, die een sleutelrol speelde bij de ondersteuning van de kunsten, wetenschappen en onderwijs. Catharina zag zichzelf als een «filosoof op de troon» en was de ideeën van de Verlichting gunstig gestemd. Ze onderhield briefwisselingen met Voltaire, Diderot, Grimm en Tronchin. Voor kunstkwesties en aanwinsten voor het Hermitage liet de keizerin zich informeren door Falcone, Moesin-Poesjkin en anderen. Aan de deelnemers wordt voorgelegd om inzendingen te maken over bekende Verlichtingsdenkers en adviseurs van Catharina, die een invloed hadden op de collective van de Hermitage, en om de historische periode, stijl, architectuur, interieurs en kleding van de periode te herconstrueren.
3. Het aardse leven: bals, ontvangsten en ceremonieën.
In het Winterpaleis onder Catharina de Grote ontstonden nieuwe tradities. Op zondagen werden bals georganiseerd, op maandag werden Franse komedies vertoond, dinsdag was een rustdag, op woensdagen werden Russische komedies vertoond, op donderdagen of Franse opera of een tragedie, waar altijd een maskerade bij kwam kijken. Op vrijdagen werden de maskerades aan het hof gegeven, en op zaterdagen werd er weer uitgerust. Aan de deelnemers wordt voorgesteld het leven aan het hof, ceremoniële en hofetiquette van de achttiende eeuw voor te stellen, te vertellen over de geschiedenis en atmosfeer van bijeenkomsten in de Hermitage als aparte vorm van wereldlijke vertoning, georiënteerd op verplichte literaire, kunstzinnige en amateurtheatrale activiteiten. De gedragsregels in de Hermitage, die waren opgesteld door Catharina, laten een licht schijnen op het soort tijdverdrijf van haar eerste bezoekers.
- Alle vertoningen van rang buiten de deur laten, net zoals hoeden, en vooral zwaarden.
- Lokale politiek en arrogantie, of iets soortgelijks, als er iets gebeurd is, buiten de deur laten.
- Vrolijk zijn, maar niks vies maken, kapotmaken of inbijten.
- Gaan zitten, staan en lopen zoals men het zelf wil, ongeacht wat anderen zeggen.
- Gematigd en niet zeer luid spreken, zodat anderen aanwezigen geen oor- of- hoofdpijn krijgen.
- Zonder emotie of heethoofdigheid debatteren.
- Niet steunen of gapen, en niemand vervelen of irriteren.
- Geen plannen, die een ander heeft bedacht, afraden.
- Zoet en lekker eten, en met mate drinken, zodat iedereen altijd zijn weg naar de deur kan vinden.
- Niet roddelen, en wat er in een oor inkomt, moet niet een ander ingaan voordat men de deur uit is. Als iemand zich tegen het hierboven opgeschrevene gedraagt, dan moet voor elke overtreding volgens de getuigenis van twee ooggetuigen elke overtreder een glas koud water leegdrinken (dames niet uitgezonderd), en een pagina uit de «Telemachide» voorlezen. En diegene die tegen drie regels ingaat op een avond moet vijf strofes uit de «Telemachide» uit zijn hoofd leren. En als iemand tegen de tiende regel ingaat, dan mag die persoon niet meer binnengelaten worden.
Dmitri Alekseevitsj Golitsyn (1734-1803) was een Russisch diplomaat, actieve geheimraad, kamerheer en man met encyclopedische kennis. Golitsyn was een vriend van Voltaire en Diderot en een vertrouwenspersoon van Catharina. Dankzij hem werd de Hermitage gevuld met vele opmerkelijke kunstwerken. Een van de belangrijkste aankopen van Dmitri Alekseevitsj is het beroemde doek van Rembrandt van Rijn, «De Terugkeer van de Verloren Zoon», dat in 1767 in Parijs werd aangeschaft.
Andrej Petrovitsj Sjoevalov (1742- 1789) was een schitterend figuur van de tijd van Catherina: senator, actieve geheimraad met verantwoordelijkheid voor de banken, voorzitter van de Sint-Petersburgse adel, liefhebber van geschiedenis, schrijver en vertaler. Dankzij hem begon de verzameling beeldhouwwerken, die uiteindelijk opging in de collectie van de Hermitage.
Aleksej Semjonovitsj Moesin-Poesjkin (1730-1817) was een Russisch diplomaat, die de rol van bemiddelaar voor de aankoop van de bekende gallerij van de uitstekende Engelse politicus sir Robert Walpole vanuit zijn residentie Houghton Hall door Catharina de Grote. De collectie van Walpole vulde die van de Hermitage aan met werken van de beste Europese schilders van verschillende scholen.
Voltaire (1694- 1778) was een groot Frans schrijver, dichter, dramaturg, Verlichtingsfilosoof van de achttiende eeuw, historicus en publicist. In de loop van twintig jaar ontwikkelde zich het Verlichtingsdenken van Voltaire. Bij zijn correspondenten worden de Pruissische koning Frederik de Tweede en de Russische keizerin Catharina de Grote gerekend. De keizerin noemde zichzelf «een leerlinge van Voltaire». Na de dood van Voltaire kocht Catharina de Grote zijn bibliotheek bij zijn erfgenamen. Het transport van de verzameling naar Sint-Petersburg werd voltooid met een speciale boot in de herfst van 1779, en de biblioteek bestond uit 6814 boeken en 37 banden met handschriften. Aanvankelijk bevond de bibliotheek van Voltaire zich in de Hermitage. Onder Nicolaas de Eerste was toegang gesloten: alleen Aleksandr Poesjkin kon met een speciaal bewijs naar binnen terwijl hij werkte aan de «Geschiedenis van Peter». Dankzij zijn geleerdheid als het ging om kunst en zijn kennis van de kunstmarkten van Europa oefende Voltaire veel invloed uit op het samenstellen van de collectie van de Hermitage.
Denis Diderot (1713-1784) was een Frans schrijver, Verlichtingsdenker, dramaturg, en samensteller en redacteur van de «Encyclopedie, oftewel een Woordenboek van de Wetenschappen, Kunsten en Ambachten». De keizerin correspondeerde met hem voor een lange periode. Nadat ze de bibliotheek van Diderot met zijn drieduizend boeken had gekocht, stelde Catharina de boeken levenslang tot de beschikking van Diderot, nadat ze hem had benoemd tot haar erebibliothecaris. Diderot hielp Russische vertegenwoordigers in Europa bij het kopen van de beste schilderijen en gravures voor de Hermitage, en raadde Catharina de beeldhouwer Falcone aan om een monument voor Peter de Grote te maken. In 1773 nam Diderot de beslissing om naar Petersburg te verhuizen, en woonde in het huis van L. Narysjkin op het Isaakplein. Catharina bracht uren door in gesprek met hem over kunst. In plaats van de geplande twee maanden bracht Diderot er een hele vijf door in Rusland.
Fridriech Melchior Grimm (1723- 1807) was een Duits publicist uit het Verlichtingstijdperk, criticus, diplomaat en voor vele jaren correspondent van Catherina de Grote. Hun briefwisseling (in het Frans) is gepubliceerd en een waardevolle bron. Grimm kwam naar Petersburg, viel in de smaak bij de keizerin en kreeg een uitnodiging om in Rusland te blijven, die hij afsloeg. En toen hij Petersburg een tweede keer bezocht, na een jarenlange briefwisseling, bracht Catharina veel tijd in gesprekken met hem door. In 1792 werd Grimm de Russische vertegenwoordiger in Gotha, en later in Hamburg. Voor zijn dienst als koper van kunstwerken ontving hij vele onderscheidingen van de keizerin.
Frederik de Tweede (Frederik de Grote) (1712-1786) was Koning van Pruissen. Hij was een beschermheer van de wetenschappen en kunsten en hartstochtelijk verzamelaar van schilderijen. Geïnspireerd door de ideeën van de Verlichting nodigde hij bekende geleerden, filosofen en muzikanten uit naar zijn landgoed, waaronder: Christian Wolf, Voltaire en Johan Sebastiaan Bach. Hij verwierp censuur, stichtte de Koninklijke Opera en de Berlijnse Academie der Wetenschappen. Gedurende tientallen jaren onderhield Catharina goede betrekkingen met Frederik, hoewel ze probeerde hem in alles te overtreffen.
Johann Ernst Gotskovskij (1710-1755) was een Berlijns koopman, stichter van een zijdefabriek en de Berlijnse porseleinfabriek, en een van de comissarissen van de Pruisische Koning voor het kopen van kunstwerken. In 1755 kreeg J.E. Gotskovskij van de koning de opdracht om een collectie schilderijen van de oude meesters samen te stellen. Door zijn agenten in Europa wist hij meer dan 300 doeken te bemachtigen. Frederik de Grote moest echter afzien van de collectie door lastige financiële omstandigheden. In 1756 ging Pruissen de Zevenjarige Oorlog binnen, waardoor het land zware verliezen leed en de schatkist leegliep. In 1764 werd de collectie voor een goede prijs bemachtigd door Catharina de Grote en werd zij de basis van de collectie van de Hermitage.
Etienne Maurice Falcone (1716-1791) was een Frans beeldhouwer. Zijn hele leven droomde Falcone ervan om een monumenteel werk te maken, en het lukte hem om deze wens waarheid te maken in Rusland. Op advies van Diderot beval keizerin Catharina de Grote hem om een ruiterstandbeeld als monument voor Peter de Grote te bouwen. Net zoals Diderot en Voltaire was Falcone een van de belangrijkste adviseurs van Catharina over kunst en het kopen van kunstwerken voor de collectie van de Hermitage.
Francois Tronchin (1704-1798) was een Zwitsers politicus en kunstverzamelaar uit Géneve, wiens verzameling door Catharina de Grote werd gekocht voor de Hermitage. Hij nam deel aan het aankopen van schilderijen uit de collectie van Crose, een van de grootste aanvullingen voor de schilderijengallerij van de Hermitage in heel haar geschiedenis. Uit deze collectie komen meesterstukken als «Judith» van Giorgione, «De Heilige Familie» van Rafael, «Danae» en de «Heilige Familie» van Rembrandt enz.
4. De gastvrouw van de Hermitage.
In het geheugen van haar onderdanen en de hele wereld wilde Catharina de Grote bekend staan als grote keizerin na Peter de Grote. De ambities van Catherina staan uitgedrukt in het opschrift op het voetstuk van de «Bronzen Ruiter»: «Petro Primo Catharina Secunda». Ze hield altijd een tabakskistje met een afbeelding van de Bronzen Ruiter bij zich op haar bureau. Het is bekend dat Peter de Grote begon met verzamelwerk in Rusland: aan hem behoort immers het idee om musea samen te stellen toe, en door hem zijn de eerste stappen naar het waarmaken van dit idee gezet. Afgezien daarvan stonden de heldere voorbeelden van de verzamelingen van Frederik de Grote en Augustus de Derde van Saksen op het netvlies van Catharina. Je kan vertellen over Catharina de Grote als inspiratiebron en directe organisator van de Hermitage, en de ervaringen, filosofie, gedachten en aspiraties van de Russische keizerin doorgeven.
5. De reis van de stukken.
De Hermitage verscheen als privécollectie van Catharina de Grote in 1764 met de aankoop van de schildercollectie van Johann Ernst Gotskovskij. Doeken van zulke meesters als Dirk van Baburen, Hendrik van Valen, Rembrandt van Rein, Pieter Paul Rubens, Jakob Jordans, Antonie van Dijk, Hendrik Goltsius, Frans Hals, Jan Steen, Gerrit van Honthorst en anderen, voornamelijk die van Nederlandse en Vlaamse meesters. Uit de 317 schilderijen, die naar Rusland kwamen in 1764, hangen er nog ten minste 96 in de Hermitage.
In 1769 werd in Dresden de rijke collectie die ongeveer 600 schilderijen telde van de Saksische minister graaf Brühl gekocht, waaronder het landschap van Titiaan, «De Vlucht naar Egypte», aangezichten van Dresden en Pirna, penselen van Bellotto etc.
De belangrijkste rol voor de Hermitage werd gespeeld door de aankoop van de collectie schilderkunst van baron Crose door Catharina in Parijs in 1772. Deze collectie bepaalde in veel aanzichten het ‘gezicht’ van de gallerij. Schilderijen van Italiaanse, Franse, Vlaamse en Nederlandse meesters uit de zestiende-achttiende eeuwen werden verkregen. Onder andere werden de «Heilige Familie» van Rafael, «Judith» van Giorgione, «Danae» van Titiaan, schilderijen van Rembrandt en werken van Rubens, Van Dijk en Poussaint en landschappen van Claude Lorraine en werken van Vatto gekocht.
De collectie schilderijen van de Britse premier-minister Wallpole, die in 1779 werd verkregen, voegde een reeks aan meesterwerken van Rembrandt (waaronder het «Offer van Abraham» en de «Verwerping van Haman») en een collectie portretten van de hand van Van Dijk.
De impuls voor het ontwikkelen van de collectie grafische kunst was de aankoop van meer dan vijfduizend tekeningen uit de collectie van Kobentzl in Brussel in 1768, waaronder zich het «Portret van de Onbekende» van Jean Fouc zich bevond.
Een belangrijke aankoop was de collectie van de Engelse bankier Laid-Brown, die onder andere antieke standbeelden en buustes omvatte, waaronder het werk van Michelangelo, «Het Kromme Jongetje».
Nog een collectie had de zalen van de Hermitage kunnen verfraaien als de schipbreuk van het schip «Frau Maria», die de collectie vanuit Nederland naar Sint-Petersburg vervoerde, had plaatsgevonden. Het schip zonk tot een diepte van 41 meter op een korte afstand van de Åland Eilanden in de Baltische Zee. En nog tot vandaag de dag dooft de hoop niet om ongeveer driehonderd schilderijen van Hollandse meesters uit de diepten van de zee op te duiken.
Aan de deelnemers wordt voorgelegd om te vertellen over de geschiedenis van de vorming van de collectie en over de reizen van de verschillende stukken, die vol zijn van drama en avonturen.
Organisatoren van de wedstrijd:
- Vrijwilligersdienst van de Hermitage, www.benevole.ru.
- Autonome Non-commerciële onderwijsorganisatie «Academie van Aanvullend Beroepsonderwijs», www.znaem.org.
- Wetenschappelijk-didactische afdeling van de Hermitage «Het Schoolcentrum».